Na een broodnodige vakantieperiode waarin 3 of 4 weekenden geen wedstrijd gepland stond voor Oryx mochten de mannen de competitie hervatten tegen Sudesto. De competitiestop was hard nodig. De schouders, knieën, enkels en andere vage klachten kregen weer wat hersteltijd en waar nodig kon de wintersport aangedaan worden.
Uitgerust en pijnvrij konden we naar Assen vertrekken. Mark vond het nog nodig om zich uit te sloven in de bergen. Een mooie foto op de Whats-app bewees dat Mark niets had gedaan wat wij ook niet zouden doen. Toch sloeg de paniek op zaterdagochtend toe: ziekmeldingen….2 stuks. De spoeling werd wel heel dun, maar we moesten het er maar mee doen. De thuiswedstrijd draaide uit op een 5-setter, dus we waren gewaarschuwd voor een moeizame pot. We verbaasden ons erover dat deze jonge, talentvolle ploeg zo laag op de ranklijst stond. In de kleedkamer stelden we vast dat we wel tevreden zouden zijn met het halen van een 5-setter de schade zou dan beperkt blijven en de voorsprong geconsolideerd. De kleedkamer uitkomend zagen we de jonge honden al aardig wat energie verspelen. Op een veldje wat leeg was werd er al aardig fanatiek gevlinderd. Dat het veld op dameshoogte was bleek achteraf geen succes voor de jonge honden.
We moesten ervoor zorgen dat we allemaal heel bleven, want wissels hadden we niet. De suikerspiegel van Erwin stribbelde nog wat tegen, maar de toverdrank stond klaar op de bank. J-J moest op hoofdblok, want daar was de ziekenboeg het grootst. Het inslaan zag er lafjes en stoffig uit. Geen wonder, dit was voor vele het eerste moment in 4 week waarin weer een volleybal werd aangeraakt. Hard werken en veel servicedruk was het plan.
De eerste punten moesten we nog even in het ritme en het spel komen, daarna begon het boven verwachting te draaien. J-J was aan het einde van de set topscoorder tot ieders grote verbazing. Set 2 gingen we stug door. Af en toe stotterde het spel van de ‘manne van de savanne’ wat, maar gelukkig konden we net op tijd de boel weer recht trekken. 12-25 en 16-25 waren de setstanden.
Zo, de 5 setter die we ons als resultaat hadden afgesproken hadden we zonder te veel moeite al binnen. Nu we er toch zijn besloten we toch maar verder te gaan. Sudesto leefde na elke time-out weer op, maar dat zakte na de vele servicefouten ook snel weer in. Op degelijkheid pakten we ook set nummer 3 met 16-25 zoals altijd bepaald set nummer vier hoe het bier na afloop smaakt. Hier kunnen we heel kort over zijn. De smaak was prima (12-25), maar veel tijd om daar in Assen bij stil te staan hadden we niet. Een lange tafel in een restaurantje wachtte op ons. Na een korte nazit spoedde we ons naar de kleedkamer. Daar wachtte een onverwachte verrassing op ons…..een lauw warme douche; die hadden we niet verdiend….
Onder het genot van een prima steak kwamen de andere uitslagen in de competitie over tafel. Vooral die van Lycurgus leverde een hoop verbazing op. Komende zaterdag wacht ons de Siddebuurster club Sivoc. Die laten zelden een eerste set liggen, we zullen weer bij de pinken moeten zijn!